Luis de Benavides Carillo, markies van Caracena, landvoogd van de Spaanse Nederlanden

Deze portretbuste is afkomstig uit de vertrekken van het voormalige Antwerpse Sint-Lucasgilde, net als twee andere uit de collectie van het museum: Joannes Dominicus van Zuniga en Fonseca (Lodewijk Willemsens, 1675,Inv. Nr. 753) en Maximiliaan Emmanuel van Beieren (Willem Kerricx, 1694, Inv. Nr. 678). De drie werken vormen samen een geheel van voorstellingen van gouverneurs van de Spaanse Nederlanden die voor de geschiedenis van het gilde en de academie van belang zijn geweest. Zij bezitten ook een aantal gezamenlijke formele en iconografische kenmerken. Ten eerste gaat het bij elk van hen in feite om voorstellingen ten halve lijve. De geportretteerden worden uitgebeeld tot aan het middel in een pose waarbij ook de armen volledig worden uitgewerkt. Net als zijn twee pendanten wordt van Benavides voorgesteld in wapenrusting met de maarschalkstaf als zinnebeeld van het hoogste militaire gezag. Het werk werd in 1664 door de kunstenaar aan het Sint-Lucasgilde geschonken ter ere van de moeite die de gouverneur (1659-1664) zich getroost had bij de stichting van de academie in 1663. Quellinus de Oude, die een centrale plaats inneemt in de sculptuur van de 17de-eeuwse Nederlanden en voornamelijk bekend is van zijn werkzaamheden aan het stadhuis van Amsterdam, was ook een succesvol portrettist. Dit indrukwekkende exemplaar kan dan ook geplaatst worden in een rij van schitterende portretbustes, waaronder deze van raadspensionaris Johan de Witt (1665, Dordrechts Museum). Zij blinken uit door hun gebalde monumentale vormgeving, hun psychologisch onderbouwd naturalisme en hun bijzondere aandacht voor de weergave van de handen.