Allegorie van de vijf zintuigen

In de zestiende en zeventiende eeuw waren allegorische voorstellingen zoals de Allegorie van de vijf zintuigen bijzonder geliefd. Elke man symboliseert hier een bepaald zintuig. De oude man links met bril en spiegel stelt het Gezicht voor. Het Gehoor bespeelt een chitarrone, een soort basluit. Bij hem liggen nog blaas- en snaarinstrumenten op de grond. In de blinde man in het midden herkennen we de Tastzin. De vrolijke man met een glas wijn in de hand staat voor de Smaak. De elegante jonge man met pijp en knoflook symboliseert de Reukzin. Look, wijn, muziek en spiegel verwijzen ook naar erotiek, naar de bedrieglijkheid van de zintuiglijke waarneming en naar de vergankelijkheid van het leven. In 1632 bestelde de Gentse bisschop Antonius Triest dit doek bij Theodoor Rombouts, jongere tijd- en stadsgenoot van Rubens. Opmerkelijk zijn de levendige kleuren en de toneelmatige behandeling van het onderwerp. In de realistische weergave van de muziekinstrumenten en in de keuze van volkse types is de invloed van Caravaggio wiens werk Rombouts in Italië leerde kennen, nog goed te zien. Het decor, de rijke kleuren en de ruimtewerking tonen echter de toenemende invloed van Rubens in zijn werk.